Κύριο Μενού
Κάποτε, στη Ζηρόπολη, ζούσαν δυο αδελφές. Η μια ήταν πολύ πλούσια ενώ η άλλη πολύ φτωχή. Η φτωχή δούλευε κοντά στην αδελφή της, για να «βγάζει λίγο ψωμί» για τα παιδιά της. Τα παιδιά της πλούσιας ήταν πολύ αδύνατα, ασθενικά και ωχρά παρόλο που είχαν όλα τα αγαθά. Τα παιδιά της φτωχής, αντίθετα, ήταν ροδαλά και στρουμπουλά, παρόλες τις ελλείψεις. Παρατηρώντας η πλούσια αδελφή την υγεία των παιδιών της αδελφής της σε σχέση με την κατάσταση των δικών της παιδιών, ζήλεψε, φθόνησε και σταμάτησε να δίνει στην αδελφή της ψωμί. Η φτωχή αδελφή, ωστόσο, εξακολουθούσε να εργάζεται κοντά στην πλούσια παρόλο που τρεφόταν πια μόνο με αποφάγια ή με ελάχιστο ζυμάρι που περίσσευε στην πινακωτή. Ακόμη όμως και σ’ αυτή την περίπτωση, τα παιδιά της φτωχής ήταν πιο υγιή από εκείνα της πλούσιας. Τότε, η πλούσια την έδιωξε από τη δούλεψή της. Η φτωχή αδελφή, γεμάτη απόγνωση, πήγε στο στάβλο, πήρε την κοπριά μιας αγελάδας και αποφάσισε να την ψήσει, μην έχοντας τίποτα πια να δώσει στα παιδιά της για τροφή. Αλλά ο Θεός τη λυπήθηκε και τότε έγινε το θαύμα: βγάζοντας από το φούρνο την κοπριά, η φτωχή αδελφή αντίκρισε καρβελάκια ψωμιού, τόσα όσα και οι κοπριές και με αυτά μπόρεσε και τάισε τα παιδιά της! Το βράδυ της ίδιας μέρας, παρουσιάστηκε στον ύπνο της ένας άγγελος και της είπε: «Αύριο το ξημέρωμα πάρε τα παιδιά σου και τα ζώα σου και φύγε από ’δω, γιατί θα γίνει μεγάλος σεισμός και ο Θεός θα τιμωρήσει την πόλη με μεγάλη καταστροφή. Φεύγοντας, μη γυρίσεις πίσω να δεις, γιατί θα πετρώσεις».
Πράγματι, το άλλο πρωί «μπονώρα» (νωρίς), πήρε η φτωχή γυναίκα τα παιδιά και τα ζώα της και κίνησε να φύγει. Τότε άκουσε βροντές, ένιωσε το έδαφος κάτω από τα πόδια της να σείεται και κατάλαβε πως η πόλη καταστρέφεται και βυθίζεται, όπως της είχε μηνύσει ο άγγελος. Δίχως δεύτερη σκέψη, η γυναίκα γύρισε πίσω λέγοντας: «Ωχ, αδελφούλα μου!». Την ίδια στιγμή πέτρωσε επιτόπου μαζί με τα παιδιά και τα ζώα της. Όσοι γνωρίζουν το μέρος της Λίμνης του Ζηρού, αναγνωρίζουν τις μορφές τους σε ορισμένους από τους βράχους που τριγυρίζουν τη λίμνη. Έτσι, βυθίστηκε η Ζηρόπολη και έδωσε τη θέση της στη λίμνη που υπάρχει σήμερα.